Pensja nie otrze łez, gdy giną twoi koledzy. Ale jest potrzebna, by być wiernym etosowi [LIST BYŁEGO POLICJANTA]
Jestem emerytowanym policjantem. Służyłem ponad ćwierć wieku. Wstępowałem do policji, nie do milicji, choć PESEL mógłby sugerować co innego. Wyjazd na studia, a potem wstąpienie do policji, były powodem do dumy.
Wchodziliśmy w nowy świat. Państwo, wolność, solidarność, zaufanie międzyludzkie, sposób załatwiania spraw, mentalność – to wszystko trzeba było w nowej Polsce zbudować od nowa. Utożsamiano nas z ZOMO, nie szanowano. Całe lata 90. słyszeliśmy, że notatki służbowe mamy spisywać na rozerwanych kopertach, bo w Polsce brakuje pieniędzy. Nie mieliśmy komórek, ani kamer, choć powoli stawały się standardem w użyciu prywatnym.
