Czy młodszy aspirant Policji może być wyznaczony na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia szeregowego? Tak. Taką informację przedstawił poseł Paweł Szramka (Kukiz’15) w interpelacji nr 28732 skierowanej do ministra obrony narodowej w sprawie nieścisłości po przejściu do wojska z innej formacji mundurowej.

Jak wynika z interpelacji żołnierz wcześniej – do początku 2016 r. był policjantem w stopniu młodszy aspirant. Pół roku później podjął starania o przyjęcie do wojska. Ze względu na brak etatów w korpusie podoficerskim, podpisał kontrakt w korpusie szeregowych. W WKU zapewniali go, że jak tylko zwolni się etat równorzędny z jego stopniem (młodszy chorąży), zostanie on wyznaczony z zachowaniem stopnia z poprzedniej służby w Policji.

Kwestię równoważności stopni w poszczególnych służbach mundurowych reguluje art. 17 a ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z 11 września 2003 r. oraz paragraf 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 5 lutego 2010 r. w sprawie określenia stopni policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających poszczególnym stopniom wojskowym.

Z tych dokumentów wynika, że żołnierz powinien być mianowany do stopnia, który posiada. Jak twierdzi poseł, WKU poinformował byłego policjanta, że w jednostce, w której służy jest wolne stanowisko przewidziane dla młodszego chorążego.

W związku z tym zwraca się do szefa MON o odpowiedź na następujące pytania:

• Kto w tym przypadku decyduje o mianowaniu żołnierza na wyższy stopień? (jednostka jest podległa Inspektoratowi Wsparcia SZ)
• Czy wyżej wymienione przepisy prawne mają zastosowanie do tej sytuacji jeśli żołnierz już jest w zawodowej służbie wojskowej, a jeśli nie to proszę wskazać przepisy, które odnoszą się do tej konkretnej sytuacji.

Mianowanie na odpowiedni stopień wojskowy

Zgodnie z art. 17a ust. 1 ustawy z 11 wrześnie 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, osobę posiadającą stopień policyjny, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, można powołać do służby kontraktowej, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą Ministra Obrony Narodowej, do służby stałej, na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia wojskowego równorzędnego ze stopniem posiadanym w odpowiedniej służbie.
W części dalszej czytamy, że osobę […] powołaną do zawodowej służby wojskowej mianuje się na odpowiedni stopień wojskowy na zasadach określonych w art. 32. Mianowanie następuje z dniem objęcia stanowiska służbowego.

Cytowany przepis reguluje wyłącznie sytuację powołania osoby posiadającej stopień z innej służby i mianowania na odpowiedni stopień. Przedstawione zagadnienie jest niezwykle interesujące, głównie z tego powodu, że trudno o jednoznaczną, podpartą przepisami, odpowiedź.

O ile nie budzi większych wątpliwości organ właściwy do mianowania na wyższy stopień (w przypadku szeregowych i podoficerów jest to co do zasady organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe), to wątpliwości pojawiają się co do tego, czy osoba będąca już żołnierzem zawodowym, a konkretniej szeregowym zawodowym, będzie traktowana nadal jako podmiot z art. 17a ustawy pragmatycznej, czy już jako żołnierz zawodowy – z pełnymi tego konsekwencjami.

Różne ścieżki awansowania i szkolenia

Mianowanie osób posiadających stopnie nadane w innych służbach na odpowiednie stopnie w Siłach Zbrojnych budzić może pewne kontrowersje. Głównie z tego względu, że ścieżki awansowania oraz szkolenia są odmienne.

Przykładem może być sierżant Policji, powołany i mianowany na starszego sierżanta. Bez kursu podoficerskiego, bez kursu kwalifikacyjnego, bez wielu lat służby. W porównaniu do drogi, jaką musi przebyć szeregowy zawodowy (minimum 5 lat służby, 6-miesięczny kurs podoficerski poprzedzony kwalifikacją oraz kolejne przy dobrych wiatrach – 9 lat służby i kurs kwalifikacyjny do stopnia sierżanta), jest to nieporozumienie. Tym bardziej, że Policja i Siły Zbrojne są to służbami wykonującymi odmienne zadania.

Być może pojawiające się głosy, jak te wyżej, doprowadzą wreszcie do uporządkowania wojskowej polityki kadrowej.
Mykonos